बुरंबुळा ही गावात सर्वत्र सामान्य प्रमाणात आढळणारी वेलवर्गीय वनस्पती आहे. पावसाळ्याच्या सुरुवातीस बुरंबुळ्याचे वेल रुजून येतात. लोक याचे कंद, म्हणजेच ‘बुरंबुळे’ खणून आवडीने खातात. चवीला गोडुस लागतात. पावसाळा सुरु होऊन काही दिवस झाल्यानंतर मात्र पाणी मुरल्यामुळे हे बुरंबुळे पचपचीत लागतात. गडग्याच्या, दरडीच्या आधाराने वेल वाढतात. वेलीला बेलाच्या पानांसारखे त्रिदल असते. सप्टेंबरच्या सुमारास याला गुलाबी फुले येतात व मागाहून शेंगा येतात. शेंगाही आवडीने खाल्ल्या जातात. शेंगांची भाजीही केली जाते. अलीकडे बुरंबुळे खणून खाण्याची लोकांची आवड कमी झाली आहे. बुरंबुळे पाण्यात भिजत घालून ते पाणी डोक्यावर घातल्यास थंड वाटते असे काही स्थानिक लोक सांगतात. संस्कृतमध्ये या वनस्पतीला ‘मुद्गपर्णी’ असे नाव आहे. भारताच्या अनेक भागांत ही वनस्पती आढळते. बुरंबुळे (कंद) हे अतिशय पौष्टिक आणि आरोग्यदायी असल्याचे सांगितले जाते. शेताच्या बागांच्या कुंपणावर बुरंबुळ्याचे वेल वाढवता येऊ शकतात.
